emin olduğum bu durum çok çarpıcı olsa da bazen birçok şey için motivasyon kaynağı olabiliyor. daha cesur yaşayabiliyorsun ve belki ölümü de daha cesur karşılıyorsun.

diğer yandan her fırsatta karaladığım güzide ülkemdeki yaşanan hayatlara bakıyorum önceden belli hayat planları, acılarla geçen ömürler, ezilmeler, aşağılanmalar,hep çok çalışmalar, sıkıntılar.. ne acı hayatlar yaşıyoruz. ah o emektar hor görülmüş kadınlar.. varlığını, mutluluğa ulaşma yollarını hiç sorgulayamadan ana baba çocuk eş iş para karmaşasının içinde bi şekilde avunmaya çalışan kadınlar. sonra ölüm geliyor ve insanın yaşadığı acılara bakıp üzülüyorsun. lan bunun için mi yaşadı yani diyorsun. ona sorsan vadesi dolmuştur kaderdir tamam da sen de yaşasaydınya keşke dünyayı dolaşmış, işini severek yapmış, dostlar edinmiş, eğlenmiş, hobiler edinmiş, çoluğum çocuğum aç işsiz kalır mı sıkıntısı yaşamamış, hor görülmemiş bi iskandinav gibi yaşasaydın da öyle ölseydinya keşke. o zaman en az üzücü olurdu ölüm. o zaman yaşadı denirdi gerçekten.

bu ülkede yaşlı ölümü de acı.